سنگ

دنیا کوچکتر از آن است که گم شده ای را در آن یافته باشی

هیچ کس اینجا گم نمی شود

آدمها به همان خونسردی که آمده اند

چمدانشان را می بندند و ناپدید می شوند

یکی در مه

یکی در غبار

یکی در باران

یکی در باد 

و بی رحم ترینشان در برف

آنچه به جا می ماند

رد پایی است و خاطره ای که هر از گاه پس می زند

مثل نسیم سحر پرده های اتاقت را...

#عباس_صفاری

از کتاب شعر #کبریت_خیس

.

شعر دیگری درباره نام نشریه ادبی؛

گفتند: چرا «سنگ» ؟!

گفتیم : مگر در آن صبح غریب

اولین نقش ها و كلمات را 

اجداد بیابانگردمان 

بر سنگ نتراشیدند؟

مگر كافی نیست كه نانمان هنوز 

از زیر سنگ بیرون می آید

و ناممان شتابان می رود كه 

بر سنگ نوشته شود؟

سنگمان را كسی

به سینه نزد

و سرمان تا به سنگ نخورد 

آدم نشدیم!

#عباس_صفاری

#سنگ

برچسب‌ها: شعر , عباس صفاری , آدم , سنگ آهن...