وطن

 

خاکم به سر، به غصه به سر خاک اگر کنم

خـــــاک وطن که رفت، چه خاکی به سر کنم؟

.

آوخ، کــلاه نیست وطـــــن، گـــــــر که از سرم

برداشتند فــــکـــر کــــــلاهی دگــــــــر کــــــنم

.

مــــرد آن بود که این کلهش، برسر است و من

نـــــــــــامـــردم ار که بی کله ، آنی به سر کنم

.

مــــن آن نیـــــــم کــــــــه یکسره تدبیر مملکت 

تسلیــــــــم هـــــــرزه گـــــــــرد قفا و قدر کنــم

.

زیــــــــر و زبر اگــــــــر نکنـــــــی خــاک خصم را 

وی چــــــــــرخ زیــــــــــر و روی تو زیر و زبر کنم

. 

جــــــــایی‌ست آرزوی مـــن ، ار من به آن رسم 

از روی نعـــــــــش لشکـــــــــر دشمـن گذر کنم

. 

هــــــــــر آنچـــــه می‌کنی بکن ای دشمن قوی 

مـــــــــن نیز اگــــــــر قــــوی شدم از تو بتر کنم

.

مـــــن‌ آن نیـــــم بــــه مرگ طبیعی بمیرم ، این 

یــــــک کـــــــاسه خون به بستر راحت هدر کنم

.

معشـــــوق عشقی ای وطن ای عشق پاک من 

ای آن کـــــــه ذکـــر عشق تو شام و سحر کنم

.

عشقت نه سرسری ست که از سربه در شود

مهـــــرت نـــــــه عارضی ست که جای دگر کنم

.

عشـــــق تــــــــو در وجــــــودم و مهر تو در دلم 

بـــــــــا شیر انـــــــدرون شد و با جان به در کنم!

.

#میرزاده_عشقی

#شهید_وطن

از

#کتاب_شاعران_آزادی

#محمدعلی_سپانلو

برچسب‌ها: شعر , میرزاده عشقی , وطن آهن...